ο νομος και η αγορα

Το ωραιο με τα blogs ειναι οτι αν και γραφεις μονο και μονο για να τα διαβασεις ο ιδιος, γνωριζεις κατα βαθος οτι στην ουσια απευθυνεσαι σε καποιους αλλους. Κι ετσι, αν και μιλας με τον εαυτο σου, ταυτοχρονα απευθυνεσαι και στον καθε εναν που θα περασει απο τη σελιδα σου· δηλαδη ο ανωνυμος αναγνωστης ταυτιζεται με τον -ανωνυμο- συγγραφεα, και ετσι κατασκευαζεται μια συμπαντικη ολοτητα.

............μεσολαβει συνειρμικο παραδοξο..............

Κατεβαινοντας την Σολωνος, νυχτα Χριστουγεννων 25 προς 26 Δεκεμβριου. Στη γωνια με Μαυρομιχαλη το -τραγικα- συνηθισμενο πλεον θεαμα των κοριτσιων του "αγοραιου ερωτα" (οπως θα ελεγε και ο "επ' αυτοφορω").

Και τι μας το λες ρε φιλε βραδιατικα? Κι εμεις τις ειδαμε.

Αφενός γιατι, οπως συνηθως, δεν εχω υπνο και ειπα να το παιξω συγγραφεας. Το αφετερου ειναι το παραδοξο που με περιμενε στην επομενη γωνια: ομαδα αστυνομικων περιμενει -και απευχεται να χρειαστει- να επιτελεσει το καθηκον της, ενω σιγουρα αναλογιζεται ο καθενας πως θα ξοδεψει το δωρο των Χριστουγεννων (οχι οτι παιρνουν και καμια περιουσια, αλλα οσο παραπανω καλα ειναι). Στην επομενη γωνια αλλες δυο πορνουλες καπνιζουν στο κρυο.

Μαλλον αυτες θα επιθυμουσαν περισσοτερο λιγη "δουλεια"· Προφανως δεν πληρωνονται βρεξει-χιονισει -που ευτυχως για αυτες δε συνεβη τιποτα απο τα δυο- μονο και μονο για να στεκονται σε μια γωνια, και επιπλεον ειναι αναγκασμενες -απο το νομο της αγορας- να εχουν για προστασια απο το κρυο αποκλειστικα κατι σε δικτυωτο. Καμια συγκριση με αλεξισφαιρα, μποτες, στολες και ολα τα συναφη. Αν και η ανασα τους μπορει να σου θυμισει κατι σε καπνογονο. Και σκεφτομαι λοιπον εγω ο περαστικος: αραγε αυτες να χρεωνουν επιπλεον για δωρο Χριστουγεννων?

μια μερα ακομα

Λοιπον, μετα απο περιπου 6 και κατι μηνες, ο -αγαπητος κατα τα αλλα- φιλος μου, δεχθηκε να μου πει τη διευθυνση του blog του. Φυσικα δε τη δημοσιευω για μην δεχθει ξαφνικα απροσμενο πληθος επισκεψεων και το παρει πανω του. Και η αληθεια ειναι οτι δεν μου το ειπε ακριβως ο ιδιος, αλλα το προσπερναω. Αφου λοιπον μπηκα να δω τι ειναι τελικα -λες και δεν υπηρχαν αλλα blog στις ευρυζωνικες λεωφορους και στα διαδικτυακα λειβαδια που διασχιζουν- και φυσικα καθυστερημενος, οπως μια ζωη, αποφασισα να ανοιξω και εγω το δικο μου οχι για να με διαβασεις εσυ ανωνυμε αναγνωστη αλλα για δυο πολυ σημαντικους λογους: (*) πρωτον για να μπω στο ματι αυτου του ιδιου-αγαπητου κατα τα αλλα- φιλου μου, και δευτερον για να θυμαμαι τι σκεφτομαι ολες αυτες τις ωρες που χαζευω στο ιντερνετ και δεν κανω τιποτα. Γιατι, που ξερεις, μπορει να σκεφτω και καμια μεγαλη Σοφια, και να την ξεχασω ευθυς αμεσως.

Και μετα απο αυτα ας γραψω και τη σοφια που σκεφτηκα μολις (και θα παρει αξια πολυ συντομα). Απευθυνεται σε ολους αυτους που τους πιανει η πατροπαραδοτη καταθλιψη καθε που πλησιαζουν τα γενεθλια τους, λες και ολο τον υπολοιπο χρονο δε γερναμε, και μονο εκεινες τις δυσκολες μερες οχι του μηνα αλλα του χρονου ασπριζουν ξαφνικα τα μαλλια μας, βαζουμε παραπανησια κιλα και χανουμε τις αντοχες που ειχαμε παλιοτερα στο ποτο και στο τρεξιμο. Ας φανταστουμε λοιπον το χρονο οχι σαν ατομη μοναδα, αλλα σαν συνολο 365 ημερων. Αυτο θα εχει σαν συνεπεια το εξης: ολη εκεινη την καταθλιψη της ημερας των γενεθλιων θα την λαμβανουμε σε 365 (ή 366) ημερησιες δοσεις καταθλιψης, η καθε μια εκ των οποιων θα ειναι πολυ μικρη για να μας επηρασει ουσιαστικα. Απο δω και μπρος λοιπον αρχιστε τη μερα σας κοιταζοντας στον καθεφτη και λεγοντας στο εαυτο σας Σημερα γερασα μια μερα ακομα! Ας σημειωθει τελος οτι η μεθοδος βελτιστοποιειται εφαρμοζομενη σε ατομα που εχουν γενεθλια στις 29/2 καθως τοτε η ημερησια δοση καταθλιψης ειναι 4 φορες μικροτερη απο το συνηθισμενο.

Αντε και καλη συνεχεια!


(*)Σημειωση: σωστη χρηση ανω και κατω τελειας.