Φταιει το χερι ή το ζαρι; (τυχαιος τιτλος)

Καποια πραγματα γινονται απλα τυχαια. Χωρις να το θελεις και χωρις να το περιμενεις. Και τοτε καθεσαι και σκεφτεσαι «αυτο τωρα καλο ειναι;» . Πώς θα μπορουσε κατι απροσχεδιαστο, κατι που εγινε ισως μονο και μονο επειδη δεν ειχες κατι καλυτερο να οδηγησει σε καλο αποτελεσμα ή τελος παντων σε κατι που θα εχεις να θυμασαι; Ισως να ειναι απλα χαμενος χρονος. Αλλα και τι πρεπει να κανεις δηλαδη; Ολα στα τελος κρινονται, και συνηθως πολυ μετα το τελος. Ή μηπως οτι σχεδιαζεις, εξελισσεται οπως ακριβως το ειχες υπολογισει; Τελικα μαλλον οση τυχαιοτητα εμπερικλειεται -ή μαλλον εμπεριεχεται- στο προσχεδιασμενο, αλλη τοση ακριβεια υπαρχει στο τυχαιο. Δεν πιστευω στη θεωρεια του Χαους, νομιζω πως ολα εξαρτωνται απο τις αρχικες συνθηκες και το μονο που μας εμποδιζει να προβλεψουμε τα παντα με απολυτη ακριβεια ειναι η αδυναμια μας να συγκεντρωσουμε και να επεξεργαστουμε ολες τις αναγκαιες πληροφοριες. Ομως ποσο καλα μπορουμε να ξερουμε κατι; Καλα καλα ουτε τον ιδιο μας τον εαυτο· «δεν το περιμενα αυτο απο μενα» και τετοια. Μαλλον για αυτο το εχουμε ριξει στα αστρα και στα ζωδια -κι ας φερνουνε εμποδια. Εγω παντως ειμαι Παρθενος με Τοξοτη (αποκλειστικα και μονο για οποιον ενδιαφερεται).

Τελικα καταληγουμε στο κλασικο «βλεποντας και κανοντας», που στη δικη μου περιπτωση θα ελεγα οτι ειναι περισσοτερο «βλεποντας» και λιγοτερο «κανοντας». Οπως και να εχει ελπιζω «τα φωτα να με οδηγησουν» (*). Αν και σιγα σιγα βλεπω πως πρεπει μονος μου να τα αναβω.


(*)Fix you - Coldplay