Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

αινιγμα


τι ειναι αυτο που σε κανει να μην πας για υπνο ενω ξερεις πως νυσταζεις κι ενω ξερεις πως πρεπει να ξυπνησεις νωρις? Τι ειναι αυτο που σε κανει να τρως συνεχεια και ο,τι βρεθει μπροστα σου ενω ξερεις πως πρεπει να αδυνατισεις κι ενω ξερεις πως δεν πεινας καθολου πια? Τι ειναι αυτο που σε κανει ανικανο να κανεις αυτο που χρειαζεται για να πετυχεις αυτο που θες, ενω ξερεις πως κατα τα αλλα εισαι απολυτα ικανος να το κανεις και απολυτα σιγουρος πως το θες?

ειναι η αναγκη να πιστεψεις πως ακομα τιποτα δε χαθηκε, πως εχεις οσο χρονο θες για αντιστρεψεις τα παντα, πως καθε στιγμη ειναι μια ευκαιρια για μια νεα αρχη της οποιας επονται στιγμες απειρες, νεες εν δυναμει νεες αρχες. Και αυτος ειναι ο μονος τροπος που εχεις να αποδειξεις πως πραγματι ετσι ειναι, και πως μια μερα -οχι πολυ μακρια- θα κανεις αυτο που πρεπει, θα πας για υπνο, θα κανεις διαιτα, θα καταφερεις να κανεις αυτη τη νεα αρχη -βεβαια επειδη το θες, κι οχι επειδη εισαι αναγκασμενος- και τοτε θα σηκωθεις και θα πεις σε ολους "ειδατε που νομιζατε, και ειχατε και αγχος απο πανω?".

Ομως ο χρονος περναει.

2 σχόλια:

Stylianee είπε...

Λίγο αργότερα θα 'ναι ποτέ. Και δε το λέω εγώ...

Αnnelie είπε...

Procrastination is like masturbation. At first it feels good, but in the end you're only screwing yourself.
~Author unknown, possibly from Monty Python

(κι εγω στο ιδιο γκρουπ στο facebook θα μπω)